Ik heb nu alweer een aantal malen met mijn nieuwe huisarts gesproken. Wat ben ik blij dat ik de stap gewaagd heb om nog zo last-minute van dokter te veranderen. Ze is leuk, attent, kundig en ze heeft humor. Dit laatste heeft mij ooit doen besluiten om naar haar over te stappen. Ik zag haar jaren geleden al in de wandelgangen en ik was jaloers dat ik niet haar patiënt was. Ik kan het iedereen aanraden die niet tevreden is met zijn geneesheer/vrouw om een betere te zoeken. Iemand die bij je past is zo belangrijk als het gaat over de echte levensvraagstukken.
Vandaag was ik weer bij haar in verband met het euthanasievraagstuk. Om alle hobbels en bobbels op dit vlak duidelijk in beeld te krijgen zou ik binnenkort een proefgesprek krijgen met een zogeheten SCEN-arts. Dit is een arts-adviseur van het programma Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland (SCEN). Deze artsen zijn opgeleid om te toetsen en te kijken of bij euthanasie is voldaan aan de zorgvuldigheidscriteria die in de euthanasiewet zijn vastgelegd. De uiteindelijke beslissing voor wel of geen euthanasie ligt bij deze arts en natuurlijk bij mij. Ik blijf tot op het laatste moment natuurlijk de beslissende persoon. Desalniettemin ben ik wel afhankelijk van deze net genoemde belangrijke personen.
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich afvragen waarom ik zo bezig ben met dit alles. Het antwoord is feitelijk heel simpel. Ik wil het gevoel hebben dat ik de baas ben over mijn eigen leven. Ik ben niet bereid om tot het gaatje te gaan en zie mezelf niet volledig afhankelijk van anderen en doodziek in een bed liggen, althans zo denk ik er nu over. Ik zie wel dat grenzen per dag wat worden opgeschoven, maar toch. Ik heb rust bij het idee dat ik weet dat ik niet tot het gaatje hoef te gaan. Van die rust word ik gelukkiger en dat is precies wat ik nodig heb. Mijn huisarts begrijpt dit maar al te goed en daarom ben ik haar nu al onnoemlijk dankbaar. (Inmiddels weet ik dat het "proefgesprek" met de SCEN-arts niet mogelijk is. Ik begrijp de achterliggende reden en wacht dus maar tot het moment dat het echt daadwerkelijk nodig is.)
Na het afronden van dit pittige onderwerp, schreef mijn dokter nog een aantal recepten uit. Ze vroeg of ik een proefpakket wilde. Arrie en ik keken elkaar een beetje verbaasd aan. Ik zag meteen een doos met infuuszakken en injectienaalden voor me. Dat komt omdat ik nog steeds met het net besproken onderwerp bezig was. Ik dacht aan een proefpakket voor euthanasie en niet aan een proefpakket Nutridrink medische voeding met verschillende smaakjes. Ook mijn lieve man had dezelfde gedachtenkronkel gemaakt vandaar dat we elkaar ietwat verbaasd aankeken. Met een glimlach verlieten we de behandelkamer op weg naar de apotheek voor het beginnerspakket van de krachtvoeding.
Het idee dat ik drankjes moet gaan gebruiken om verder gewichts-en krachtverlies voorkomen, is wel heel nieuw voor me. Met enige schrik lees ik op het etiket dat er wel 300 kcal. in een fles Nutridrink zitten. Maar ik zal eraan moeten geloven. Door het vele overgeven dat ik de afgelopen tijd heb gedaan heb ik heel wat kilo's verloren. Ik ben ondertussen onder mijn altijd zo vurig gewenste streefgewicht gekomen. Nu het zover is, is het helaas niet op een manier bereikt die ik voor ogen had. Het is zo moeilijk in te schatten of er nog weer perioden komen waarin in mijn eten niet binnen kan houden. Er valt geen peil op te trekken.
Omdat lastig in te schatten is wanneer ik fit genoeg ben voor bepaalde activiteiten hou ik mezelf preventief gedeisd. Afgelopen weekend werd mijn lieve vriendinnetje Chrisje 50 jaar. Ik wilde koste wat het kost naar haar feest. Daarom heb ik al vanaf woensdag de bank uitgeroepen tot favoriete meubelstuk. Ik wilde zowel mezelf als natuurlijk Chrisje het plezier doen om vitaal te zijn tijdens haar grootste verjaardagsfeest ooit. Ik ben opgelucht te kunnen melden dat ik maar liefst tot één uur 's nachts op haar partij aanwezig was. Ik voelde me blij en trots. Vooral op de 31 jaar vriendschap die ik met haar heb. Het was dus zowel voor haar als voor mij feest.
Inmiddels ben ik alweer drie dagen verder en heb ik slechts één moment een terugval gehad. Ik ben moe, dat wel, heel moe. Ik leg me erbij neer dat ik energie geleend heb van de toekomst. Nu moet ik weer proberen om wat ritme in mijn dagen te brengen. Ik probeer voor tien uur 's morgens up en running te zijn. Als ik het zo zeg, schaam ik me alweer bijna. Twee jaar geleden was ik dan alweer uren aan het werk geweest en had ik tijd gemaakt voor een eerste kop koffie. Maar het is geen 'vroeger' meer, het is 'nu' en dat brengt een nieuwe dagindeling met zich mee. Nu krijg ik veelal mijn eerste bakje thee rond acht uur van Owen. Hij is zo lief om mijn dag een zachte en lieve start te geven. Aan koffie waag ik me nog maar zelden, dat valt een beetje rauw op de maag. Zondag wordt Arrie 52 jaar. Het is op die dag precies twee jaar terug dat we het slechte nieuws kregen. We hadden diezelfde avond een surprise-party omdat hij 50 werd. Het was een avond met zeer gemengde gevoelens. Ik denk niet dat iemand die er die avond bij was het ooit zal vergeten. Zijn verjaardag zal altijd enigszins bezoedeld zijn. Toch gaan we er komende zondag een fijne dag van maken. We hebben er genoeg reden voor. We zijn nog bij elkaar en we zijn over het algemeen gelukkig ook al geeft het leven ons pittige uitdagingen. Ik heb reden om dankbaar te zijn. Ik heb een fantastische levenspartner die ongelooflijk veel voor me doet en veel voor me betekent.
Het lukt me de laatste tijd beter om deze fase van mijn leven te accepteren. Ik heb besloten, in goed overleg met mijn lieve psychologe, dat ik geen antidepressiva nodig heb. Het is me gelukt om uit het donkere en sombere dal te klimmen. Ik tel mijn zegeningen. Ik denk dat het woord acceptatie wel het sleutelwoord is en dus zaken die niet te veranderen zijn te nemen voor wat ze zijn. Daarnaast heb ik erg veel baat bij de dry-needle therapie die ik krijg voor mijn nek en schouders. Door middel van een speciale techniek worden mijn spieren aangeprikt en raken ze snel en langdurig ontspannen. Ik ben erg opgelucht dat er een remedie is voor de al lang durende pijnklachten die ik had. Over een half uur lig ik weer op de behandelbank op weg naar nog meer ontspanning. Heerlijk!