Gisteren heb ik Arnout begeleid bij het hardlopen door ernaast te fietsen. Wij wonen aan de Vliet, eigenlijk het Rijn Schiekanaal, maar met die term zijn wij niet opgevoed. De omgeving is prachtig, ook vandaag heb ik mij weer verwonderd over dit mooie stuk Nederland. Ook al hebben andere landen op dit gebied meer USP’s (unique selling points), Nederland is ook schitterend.
Tijdens het fietsen heb ik iedereen gedag gezegd die ik tegenkwam, net als op de camping. Ik vind het namelijk een hele goede gewoonte om dit te blijven doen. Het is zo mooi om iedereen het gevoel te geven dat hij gezien wordt. Ik merk dat het werkt en het maakt me ook blij. Het klinkt wat soft als ik het teruglees, maar hoe simpel kan het zijn om een leukere wereld te krijgen door simpelweg te groeten? (in een overvolle binnenstad is dit overigens gekkenwerk).
Ik hou ontzettend van bergen, ik krijg er vlinders van in mijn buik. Ik heb heimwee als ik aan de Himalaya denk, ik kan verlangen naar de Pyreneeën waar Emke nu woont. Chrisje en ik hebben daar een prachtige autotocht gemaakt onder begeleiding van de muziek van Ben Howard. Keihard hebben we keer op de keer de cd gedraaid. Bij het nummer ‘Keep you head up’ van het album ‘Every Kingdom’ zijn we elkaar in de armen gevallen en hebben gehuild. De tekst is zo sterk en zo krachtig en het refrein hoort zo bij mij dat ik nu al weet dat ik iedereen met dit nummer blijvend lastig zal vallen.
Waarom heb ik eigenlijk nooit het verlangen gevoeld om te gaan verhuizen, om zo dichter bij de bergen te kunnen zijn? Ik krijg iedere keer het antwoord op deze vraag onmiddellijk door mijn eerste emotie gepresenteerd, ik wil niet zonder de nabijheid van mijn vrienden en familie. Want hoe mooi natuur ook is, thuiskomen en welkom zijn is een heerlijk gevoel. Het geeft me tegelijkertijd ook een triest gevoel. Ik kan en wil mijn kring van mensen niet loslaten. Ik wilde eigenlijk vandaag tegen mijn oncoloog zeggen dat ik het niet eens ben met mijn diagnose en dat het allemaal niet doorgaat.
Hoe kan ik nou Owen aan zijn lot overlaten? Hoe kan ik Arnout alleen laten hardlopen zonder dat ik de oren van zijn kop afklets? Hoe kan ik niet aanwezig zijn in het Proeflokaal op vrijdag? Of samen janken met mijn beste vriendinnen? Hoe kan ik überhaupt zo flauw zijn om de banden die ik ben aangegaan te verbreken op een dag? Dit zijn allemaal gedachten die in mijn hoofd rondgaan sinds ik terug ben en besef hoe rijk ik ben met zoveel leuke mensen om me heen.
Ondanks al mijn vragen aan mezelf en aan het leven wil ik niet weglopen voor nieuwe ontmoetingen en contacten. De man die naast me zat in het vliegtuig vanuit China, die duidelijk geëmotioneerd was omdat er een aantal obstakels op zijn pad waren gekomen, heeft me gemaild. Hij kwam met positieve berichten. Zijn vrouw is schoon van kanker en zijn baan heeft hij mogen behouden. Prachtig nieuws van een nieuwe ontmoeting. Ik blijf dus maar gewoon gedag zeggen, net als op de camping want ik weet maar nooit welk mooi verhaal er achter een persoon schuilt.
Vanmorgen ben ik naar het Haga geweest. Ik heb al mijn gevoelens en twijfels geuit over mijn diagnose. Ik heb gezegd dat ik me een lam voel dat vrijwillig naar het slachtblok loopt om zijn kop erop te leggen. Ik was er gisteravond van overtuigd dat ik met verzet mijn leven kon redden. De oncologe begreep me maar nam me de hoop af. Als de hormoontherapie aanslaat kan ik nog een aantal jaren mee. Is dit niet het geval……. (ik ga ervanuit dat het niet zo is) dan kan een periode van een half jaar wel eens het vooruitzicht zijn. Ik voelde de guillotine dichter naar mijn nek zakken. Ik hou niet van doemdenken, dus ik wil die weg niet inslaan. Even ben ik in paniek. Als ik erover schrijf ben ik weer in paniek. Een half jaar geleden kreeg ik de diagnose, dat is zo kort van hier.
Ik wil verder leven en denk aan de woorden van Ben Howard: ’Keep your head up, keep your heart strong, keep your mind set!’ Ik wil dat het leven een camping is. Als ik de dood loslaat kom ik het leven tegen, in gesprekken, in ontmoetingen en herinneringen.
Het refrein van ‘Keep your head up’ van Ben Howard
Oh yeah, keep your head up, keep your heart strong.
No, no, no, no, keep your mind set, keep your hair long.
Oh my, my darling', keep your head up, keep your heart strong.
No, no, no, no, keep your mind set in your ways.
Well keep your heart strong.
'Cause I'll always remember you the same.
Oh eyes like wildflowers, oh with your demons of change.
Reacties
hey lieverd, lees vandaag je blog, en voel een kick; kijk even naar dit filmpje, joúw liedje, en sinds kort ook de mijne (verhaal, verhaal) bij minuut twee komt mn dochter breed in beeld. Haar stralende snuit voluit meezingend, met het lied dat ons op de been houdt; www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1354758
tot dinsdag, do
SMAK! X voor jou.
Ieder mens is uniek..maar jij bent uitzonderlijk! muziek kan je raken, troosten, verbinden, vermaken, oppeppen...deze is voor jou en typisch jou!!! pearl jam: alive
hey, I, oh...Icm still alive!!
dikke knuffel
Het leven is een camping, waar iedereen elkaar gedag zegt. Het leven is vergankelijk, alleen willen we het niet weten. Het leven is prachtig, als we door de bergen rijden met Ben Howard in de CD speler. Het leven is kut, als we afscheid moeten nemen van lieve, bijzondere mensen. En ondertussen proberen we ons hoofd op te houden, en ons hart sterk....En ik ben het er ook niet mee eens, zullen we demonstreren?
Het leven is een camping, waar iedereen elkaar gedag zegt. Het leven is vergankelijk, alleen willen we het niet weten. Het leven is prachtig, als we door de bergen rijden met Ben Howard in de CD speler. Het leven is kut, als we afscheid moeten nemen van lieve, bijzondere mensen. En ondertussen proberen we ons hoofd op te houden, en ons hart sterk....En ik ben het er ook niet mee eens, zullen we demonstreren?
dank lieve mensen
Assie, wat kan jij toch ongelooflijk mooi je gevoelens verwoorden en opschrijven!Groeten doe ik ook bijna altijd als ik op de fiets zit, inderdaad in het drukke stadsverkeer is het bijna niet te doen, maarhet blijft altijd leuk om de positieve reacties terug te zien, ik blijf het daarom ook gewoon doen!
Regelmatig fiets ik een kort stukje langs de vliet, ja zo ben ik ook opgevoed, van de koopmanstraat onder de A4 door om dan gelijk het Elsenburger bos in te slaan op weg naar huis. Ik zal goed op blijven letten of ik jullie zie, dan groetik niet alleen maar stop ik even. Tot dan!
't Is nog veel te vroeg! Je bent te jong, te levendig, te actief, te goed en leuk voor de mensen om je heen om al zo snel te gaan. Er is nog zoveel dat je wilt doen. Het zou niet eerlijk zijn. Laten we hopen dat je nog voldoende tijd krijgt om te doen wat je nog allemaal wilt doen en meemaken! En voor de mensen om je heen om van jou te mogen genieten!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet altijd positief kunt blijven en zijn. Zo positief als jij het allemaal neemt zouden niet veel mensen kunnen. Ik hoop, ik duim en ik heb ook zeker vertrouwen dat jouw kracht je langer zal laten leven dan slechts een half jaar.
Veel liefs, Emke
Toen ik je van het weekend vastpakte om je stevige lijf zei ik je dat we "veel Astrid" hebben om van te houden! Ik wil je dit over een aantal jaren ook nog zeggen, whatever the body will be! Ik gun je uit het diepst van mn hart resultaat met de hormoonbehandeling.! Dat moet gaan werken! Ik geloof rotsvast in je positieve kracht en de manier waarop je dat uitdraagt! Zeker weten dat je nog heel lang mensen zal gaan groeten! Keep your head up, be strong! IN LIEFDE!
Ik lees het Astrid en ik wil het niet geloven. Al die leuke en stomme dingen die we samen hebben meegemaakt. Nog steeds heb ik een kop van een etalagepop hier in Drenthe staan die we samen op de terugweg van de C1000 mee naar school sleepten. Die kijkt me aan en zegt af en toe 'Doe ff normaal man'. En dan zwaai ik terug. Vol leven is wat wij hier doen. Vol leven is wat jij altijd gedaan hebt en nu ook doet. Voor zover...keep yr head up!
Liefs, Wilfred.
ik zat in de wachtkamer van een dokter (met een meneer die gevallen was en op straat en ik even wilde begeleiden) en sprak daardoor een andere wachtende oude meneer.... hij had medicijnen gestudeerd...een leven lang studie naar preventie van kanker...ze hadden ontdekt dat gelukkig zijn, weinig stress en dat soort fijne dingen ECHT tegen potentiele kankercellen helpen. Ze hebben zelfs al een goedkoop medicijn ontwikkelt om die stress te reduceren. Helaas is de pharmaceutische industrie niet geinteresseerd in preventie...alleen in geld verdienen. Hij houdt vol, maar t nieuws bereikt weinig mensen...
Ik geloof al heel lang dat positief leven, geluk delen, genieten, niet mopperen etc geneeskrachtig is...nooit kunnen bewijzen, maar wel vele levende bewijzen gezien... (zware kanker, maar leven nog steeds). Ik denk dat dat mede de kracht is waardoor de vriendin van Chris haar eigen baarmoeder schoon heeft weten te maken en nu een zoon heeft van 8..
Lieve Astrid, T is jouw tijd nog niet! Ik geloof je oncoloog ook niet! Geniet, geniet, geniet...groet iedereen (doe ik ook, vanuit dezelfde overtuiging) en beat them fucking cancercells...
love you. Keep your head up, keep your heart strong.
Sprakeloos.........Met een bek vol tanden........Emotioneel.......Lieverd iemand zoals jij ben ik nog nooit tegen gekomen. Het is een cliche Hou je taai en wij gaan ervan uit dat je nog jaren bij ons blijft. Hopelijk tot heel gauw xxx Edje-Christine xxxx
Oh meis, het was heel vroeg vanochtend toen ik je verhaal las, dus hup... tranen, maar ook het gevoel van dat je echt nog niet aan de beurt bent. Het refrein van jouw lied zit sowieso al een poos in mijn kop, is vast geen toeval?! Luvyou, XXX.
Het kan dan wel zo zijn dat verzet niet helpt maar ik doe gewoon met je mee. Het mag niet, het kan niet en het gebeurt voorlopig ook niet, punt uit!!!!!!!!!!
Heb zojuist 7(!) collumns van je zitten lezen. Waarom weet ik niet maar de laatste tijd kon ik het gewoon niet opbrengen om je stukjes te lezen, het geeft altijd zo'n mix van gevoelens! Meid wat schrijf je toch prachtig! Ik wil zeker de 1e druk als ze in boekvorm uitkomen. Liefs en een knuffelxxx
Net als op de camping.X
Lieve as, ben er stil van. met tranen om jou begin ik deze dag. Laten het alsjeblieft die aantal jaar zijn! Liefs, lisa
BlijfBlijf vooral altijd iedereen gedabd zeggen met opgeheven hoofd!! Xxxx
Traantje As! Om de oneerlijkheid maar ook vanwege jouw kracht. Trots op jou!!!