Nog ruim een maand en dan vier ik op grootse wijze mijn 50ste verjaardag. Ik hoop natuurlijk van harte dat iedereen komt die op de lijst van genodigden staat. Het thema 'Duitsland' heb ik gekozen omdat ik zo graag nog een keer mijn Dirndl draag die ik twee jaar geleden in het Zwarte Woud heb gekocht. Het is een prachtige jurk met een lief patroon, een laag uitgesneden hals en een schort, zoals het hoort.
Van origine ben ik van 'Duitsen bloed' en dan wel dubbel. Toen het Wilhelmus in 1572 werd geschreven, had het woord Duits een heel andere betekenis dan het nu heeft. Het was een veel gebruikt synoniem voor Diets, dat Nederlands of volks betekende. Daarbij is het ook nog eens zo, dat mijn vader in Berlijn is geboren dus ik ben het echt, linksom of rechtsom.
Ik ben als kind veelvuldig op familiebezoek geweest, waaronder ook naar het Zwarte Woud. Mijn tante, oom en nichtjes woonden daar in Gersbach. Ik was heel jong en had niet zoals mijn nichtjes een Dirndl, maar een lederhose. Mijn lederhose had ik stelselmatig volgepiest waardoor het traditionele kledingstuk zo stijf was geworden dat het leer als schuurpapier werkte. Mijn dijen stonden in brand als ik na een dag spelen en schuren wederom mijn urine vrijelijk liet stromen. Er zijn nog een aantal foto's van het kledingstuk waar ik met dubbele gevoelens naar kijk.
Naast het feit dat de lederhose werkte als een martelwerktuig, was ik stiekem jaloers op mijn charmante nichten in hun 'Sound of Music' kledij. De wens om een Dirndl aan te schaffen was dus een meisjesdroom die twee jaar geleden in vervulling kwam. Ik was toen op mijn allerslankst en kocht een model dat dat goed accentueerde. Van de week stond ik voor de schone taak de jurk in zijn totaliteit weer uit te breiden met een flink aantal centimeters. Gelukkig was het simpeler dan gedacht omdat de Duitse Dirndl-industrie schijnbaar al rekent op het feit dat de vrouwelijke bevolking uitdijt na verloop van tijd.
De jurk voor het feest is in orde, dus de jacht op een bijpassende lederhose voor Arnout was geopend. Aangezien hij zindelijk is, kan hij wel een lederen model aanschaffen en bestelde we er een bij Lederhosenland in Hoensbroek. Limburg blijkt het zenuwcentrum van alle klederdracht die met Oktoberfesten te maken heeft, dus we bestelden online een exemplaar. Het prachtige kledingstuk was al in enkele dagen in huis. Ik kon niet wachten tot mijn levenspartner de, voor mij zo opwindende, broek aan zou trekken. De klep in plaats van een gulp doet mij altijd denken aan een automatiek waar je vroeger bij de snackbar je kroket of frikandel (frikadel mag ook van de Taalunie) uit kon halen, na het betalen van een gulden, maar dat terzijde. De lederhose kwam bij Arnout nauwelijks omhoog omdat de pijpen strandden op zijn hardloopdijen en dat terwijl de taille wel klopte.
Al een dag na de aankomst van de te krappe aankoop zijn we richting Roermond gereden om de broek te ruilen en te kijken of een maat groter wel zou passen. We werden vrolijk onthaalt door een enthousiast babbelende verkoper met een zachte G. Hij leGde uit dat de lederhose die wij Gekozen hadden helemaal in Pakistan Gemaakt was. De Pakistanen hebben dunnere bovenbenen en dus is er sprake van een slankere snit. Ik wist niet dat de Pakistanen de markt aan het overnemen zijn van de Duisters op dit Gebied, wie weet dat 'Al Qaida' er meer van weet....
Na het passen van een tweede model, in de winkel met een groot assortiment, kwamen we erachter dat ook deze weinig speling overliet voor zijn dijen en aanverwante artikelen. Om te voorkomen dat mijn lief eenzelfde trauma op zou lopen als ik in mijn prille jeugd, zijn we gezwicht voor een 'Made in Germany' model. Met een iets legere portemonnee, een hose, een shirt, schoenen en sokken hebben we na een uur passen en veel lol de zaak verlaten. Mijn droom wat betreft de lekkerste broek voor een echte kerel is dus ook nog uitgekomen. Zelfs Arnout is in 'no time' gehecht geraakt aan zijn nieuwe uitdossing, we zijn een lekker stel samen.
Het leukste aan een feest is misschien wel de voorbereiding. Wie geen dirndl heeft, kan natuurlijk altijd op een andere manier laten zien dat hij/zij creatief met het thema omgaat. Het is hopelijk overbodig om te zeggen dat sommige pijnpunten van ons contact met de oosterburen niet benadrukt hoeven te worden, daar hebben we nou wel genoeg over gehoord. Ik kijk uit naar de dag dat ik iedereen mag aanschouwen. Het aftellen begint..