Alweer ruim een week geleden ontving ik samen met nog twaalf vrouwen mijn lieve Annie in onze achtertuin. In mijn hand had ik een garde van wel  50 cm hoog. Deze stond symbool voor het feit dat ze al bijna een jaar de kluts kwijt is sinds ze Makro (dat was het code woord voor Marco in den beginne) vorig jaar op 28 december leerde kennen. Ik had voor haar in samenwerking met haar zus en vriendin Ha(a)ring een vrijgezellenfeest georganiseerd dat zijn weerga niet kende.
In het totaal waren we met veertien dames en kregen we een kook-workshop van KZA. Samen met hem had ik wekenlang zitten broeden op een menu dat helemaal Annie’s smaak was en sterrenwaardig. Veel eend, zalm en truffel en andere goddelijke ingrediënten zijn die dag gebruikt om met elkaar later een volwaardige maaltijd te nuttigen. Annie was de gehele dag de sous-chef en getooid met een koksmuts, een buis en een halsdoek moest ze onder leiding van de strenge doch rechtvaardig chefkok KZA dienen. Hij moest haar regelmatig bij de les houden aangezien er erg veel lol werd gemaakt en Annie ook nog regelmatig de workshop lamlegde door te zuigen aan een Marlboro light.
Tussen de gangen door kreeg Annie kleine cadeautjes waarbij persoonlijke verhalen hoorden. We hebben gelachen en gehuild, van zowel ontroering als verdriet. Maar ons geluksgevoel domineerde de avond die precies een week aan haar huwelijksplechtigheid met Makro vooraf ging. Haar neef en Owen waren de gehele avond aanwezig om  de maaltijden op te dienen en ons te voorzien van heerlijke wijnen. Het was een gedroomde avond en menigeen had zelf wel een dergelijk feest willen hebben. Gelukkig hebben we het van Annie meegemaakt en haar de hele avond zien stralen van geluk en genot.
Mijn inbreng bij bijna alle onderdelen van de hele voorhuwelijkse aangelegenheden was groot. Ik heb me bemoeid met de jurk en delen ervan genaaid, ik heb Annie overgehaald (lees: gedwongen) om andere schoenen onder haar jurk te kopen en heb op de dag zelf haar kapsel en make-up verzorgd. Met veel plezier en veel (P)Assie heb ik me gestort op haar grote dag. Haar dankbaarheid was groot en de sterren die ik  in haar ogen zag waren meer dan genoeg een reden om zeer blij te zijn met het aandeel dat ik mocht hebben.
De avond voor de ceremonie sliepen Annie en haar zus Hyperdepiep bij ons thuis. We hebben onder het genot van een drankje proefkapsels gemaakt en uiteindelijk tot half drie ‘snachts gefeest. We draaiden onze favoriete nummers en ook nu werd er gelachen en soms weer gehuild. Het feit dat we over een poos afscheid van elkaar moet nemen ligt als een laagje dunne olie over alle dingen die we samen beleven. We denken er niet steeds aan maar bij dit soort grootste gebeurtenissen zijn we emotioneel en tonen we onze affectie over en weer nog meer dan normaal.
Ik had diezelfde ochtend nog te horen gekregen dat de mammacarcinoom gebonden tumormaker weer gedaald was. Schaduwzijde is het feit dat de algemene tumormarker weer gestegen was, maar liefst met meer dan honderd punten. Mijn voorzichtige, maar logische conclusie heb ik aan mijn nurse-practitioner voorgelegd. Ik heb het vermoeden dat zich ergens in mijn lichaam een tweede haard van overijverige celdelingen bevindt. Mijn NP bevestigde mijn vermoeden. Op mijn vraag of er nog een zoektocht zal plaatsvinden naar de mogelijke oorzaak, kreeg ik een ontkennend antwoord. Ik voelde (en voel) me afgeschreven. Deze week zal ik mijn oncologe toch vragen om mij enig onderzoek naar de oorzaak te gunnen. Het is allemaal een kwestie van geld. Ik kan me ook wel voorstellen dat er meer geïnvesteerd wordt in een patiënt die het curatieve (genezende) pad volgt. Maar de confrontatie met deze feiten is hard.
Het huwelijk met Makro en de liefdevolle relatie met hem betekent dat zij troost heeft en zal krijgen. Het geeft me rust te weten dat mijn lieve vriendin onder de pannen is en ’s avonds niet alleen haar gevoel met de donkere nacht moet delen. Want je kan nog zoveel vrienden hebben en happy single zijn de duisternis maakt sommige gevoelens en zorgen intenser dan tijdens de dag. Ik en velen met mij hebben waanzinnig genoten van hun ja-woord. Er was feest en iedereen was euforisch. Ik heb genoten en weer tot half drie ‘s nachts gefeest. Geluk maakt een oer-energie in mij los. 
Die oerenergie heeft me de kracht gegeven het afgelopen jaar goed door te komen. Ik heb een heel mooi en heel gelukkig jaar achter de rug. Ik heb mijn hoofd opgeheven en iedere tegenslag als een uitdaging gezien. Ik weiger mij te scharen onder de zovele bijna professionele piepmiepen, de door mij genoemde Rijdende-Rechter types. Ik heb zin in 2014 en gun een ieder een dergelijke oer-energie toe.